امیدی را که از من دور کردی تنگ در اغوش میکشم با تو که نه اما با خوش بینی ام اشتی میکنم! این دفعه مراقبش میشوم به دندان گرگ ها و نیش مارها و مکر روباه ها و چشمهای تنگ نمیسپارمش! زیر چکمه های نامردان رهایش نمیکنم. این دفعه وقتی خواستم دست کسی بدهمش چشمانم را باز میکنم. زیباترین پاره ی وجودم را میسپارم به اهلش مبادا دوباره دقش بدهند. دوباره باور میکنم که همه ادمها خوب و صادق و قشنگند اما باورم را روی همه امتحان نمیکنم! و به کارما هم شدیدا معتقدم! نوشته شده در یکشنبه .

Les personnages et les situations de ce blog étant purement fictifs, toute ressemblance avec des personnes ou des situations existantes ou ayant existé ne saurait être que fortuite. En tous cas ça .